Risperdal werkt het?
Ja het werkt, zonder goede behandeling een psychose juist in de hand.
Want het onderdrukt het trauma, daardoor wordt het trauma niet opgelost. Het trauma vreet van binnenuit aan je, terwijl van buiten je een passieve slaaf blijft van het medicijn. Het medicijn zorgt voor een mak schaap aan de buitenkant, gedrogeerd doe je je best mee te draaien met slechtbetaald werk. Geheugenproblemen, concentratieproblemen, slaperigheid, geen energie, depressief. Maar van binnen, van binnen broeit het, een explosief vat. Want al dat trauma moet eruit, moet gehoord worden; terwijl de antipsycoticum de boel juist verdooft. Een laag ijs zei een AMC medwerker, nou het is die laag ijs die juist echte heling in de weg staat. En de enige manier is de juiste techniek vinden om het trauma op te sporen en langzaam eruit te laten komen. Een gat in die ijslaag vinden en dat bevroren veenlijk op te sporen onder het water. Dan het moeilijkste, dat veenlijk uit het water krijgen, te verbranden en net zo lang te verbranden tot er niets anders overblijft dan as; medicatie dus langzaam naar 0, en de temperatuur naar boven nul; want niemand is geboren om psychiatrisch patiënt te blijven. Iedereen is geboren om mens te zijn, om Godverdomme je weg te vinden naar je eigen lichaam; om die ijslaag die incompetente behandelaars hebben gecreëerd weg te hakken en de weg terug te vinden naar je leven, de harten van je vrienden, je ouders, je familie. De weg terug naar je glimlach, je zelfverzekerdheid, je overtuigingen, die twinkeling in je ogen. Het laatste stuk terugrennend, naar je geheugen vol met hartverwarmende momenten, vol mensen die van je gehouden hebben; of dat ondanks alle psycho-terreur stiekem nog steeds doen. Terug van de gesloten inrichting, gestrapt op een ziekenhuisbed in de ontlasting drijvend, gillend van wanhoop in een isoleercel, naar de enige echte wereld. Terug naar een wereld vol met liefde en samenzijn, af en toe wat spannends en een ruzie hier en daar, niks geen crisis. Terug naar dat warme bad waar ik vandaan kom. Schrijf antipsychoticum alleen voor in geval van hoge nood en alleen bij uitzondering, tijdelijk voor een paar weken in crisis situaties. Continu gebruik voorkomt psychose niet, sterker: het mat de wilskracht van een 'patiënt' dusdanig af, dat deze in een negatieve spiraal terechtkomt. Alleen de grootste vechtjassen komen weer aan het werk, laat staan erboven op, zonder als gedrogeerde zombies met een stempel door het leven te hoeven gaan. Een psychose kan je niet voorkomen met antipsychoticum, sterker: schizofrenie kan je alleen voorkomen door het heftige trauma wat de psychoses veroorzaakt bij de kern aan te pakken, namelijk door herbeleving. Antipsychoticum kan alleen dienen om in uitzonderlijke gevallen de boel enigszins in de hand te houden. Eerlijk gezegd, en dat na verschillende gesloten en open inrichtingen, zou ik achteraf liever hebben getekend voor een paar keer een nachtje in de cel zonder medicatie, dan mijn halve leven tot dusverre gedwongen in de cel van de medicatie. Laat mensen kwaad of bang zijn bij de intake, laat ze wachten in een afkoelruimte met ruimte voor sport en lichte handenarbeid en een ruimte met een bokszak voor mensen die even mogen doorslaan, geef ze in dit geval direct erna alle tools om weer terug in het lichaam te komen: fitness onder begeleiding, interne maak-bedrijven net als in de gevangenis, gericht op winstgevendheid door middel van de arbeid van 'patiënten', corveediensten en schoonmaak pand door 'patiënten', handenarbeid is het ethos. Weg met de voorgeschreven rust, weg met de voorgeschreven pillen, de demonen in het hoofd gaan niet weg door stilte in de omgeving of hersenactiviteit te onderdrukken, juist handen uit de mouwen en een Spartaanse aanpak. Tijd voor een bezem door de kast. De opnametijd wordt zo drastisch verkort, medicatiekosten worden fors lager en personeelsbestand van inrichtingen kan flink omlaag door participatie 'patiënt' en commercialisatie tijdsbesteding 'patiënt'. Natuurlijk mag de 'patiënt' rekenen op een kleine beloning, net als weleer.
